Kang...Yayu...Sedulur...Kabeh...!!

Suméréna pada... kacung lan snoké
Ning punjulane amalan ingkang langkung sami tinggal
Gage balik lan gumebyar maring bumi
Sekabehane manut tutut lan bungah atine

Umah kang ditinggal pun kangen
Kangen kaliyan sampean kang dadi tunggak
Hayu pada balik niliki pawon
Kang bengen wis pada geseng kenang geni

Aja sampe klalen maring bedongane
Bengen cilik doyan nangis lan ngompol
Kang gawe seneng ning sekabehane rahayat
Padahal wis gawe geger ning sepanak pinak

Kang wis ilang bagen beli ketemu maning
Kang wis klalen bagen pake inget dewek
Gusti kang maringi kabeh
Gusti kang tunggal lan kuaso ing makhluke

Kacung lan snok … hayu balik
Lemah lahir wis ngenteni lakune sampean
Kang nglairaken kang sami sae
Kang dikarepaken bakal diridhoi maring Pengerane

Pengeran sampean sampun ningal
Pengeran sampean sampun nyukani
Mangga diwujudaken
Aja jograg-jogreg ngributi kebule sangkra

Toli pada eling beli ning petuahe kanjeng sunan
Titip tajug lan fakir miskin
Dudu cumin omongan tapi amanat
Dudu kiasan tapi kudu laksana

Hayu pada eling ning ikilah syiir
“Kentrung-kentrung swarane wis ngumandang
Srengengene wis surup wayahe sore
Mumpung urip lan nom pada nggulati pangarti
Agama islam wajib di anutiSing akeh puji dzikir nggo akherat”